شیملغتنامه دهخداشیم . (اِ) قسمی ماهی فلس دار که در پشت نقطه های سیاه دارد. (ناظم الاطباء) (از برهان ) (از فرهنگ جهانگیری ) (فرهنگ اوبهی ) (از غیاث ) (از انجمن آرا) (از آنندراج
شیملغتنامه دهخداشیم . (اِخ ) رودخانه ای که از کوههای دیلمان به جانب گیلان می رود. (ناظم الاطباء) (از برهان ) (از انجمن آرا) (از آنندراج ). بعضی گفته اند که شیم نام رودخانه ای ا
شیملغتنامه دهخداشیم . (ع ص اِ) ج ِ اَشْیَم و شَیْماء. || ج ِ شیام . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد). رجوع به مفردهای کلمه شود. || ماهیی است . (آنندراج )
شیمتلغتنامه دهخداشیمت . [م َ ] (از ع ، اِ) شیمة. شیمه . خوی و خلق و خصلت . شنشنه . هجیر. عادت . دأب . (یادداشت مؤلف ) : سخنهای منظوم شاعر شنیدن بود سیرت و شیمت خسروانی . منوچه
شیمهلغتنامه دهخداشیمه . [ م َ / م ِ ] (از ع ، اِ) شیمة. عادت و طبیعت . (ناظم الاطباء). طبیعت و عادت و خوی . (غیاث ). خوی (و بدین معنی به همزه نیز آمده ). (آنندراج ). ج ، شیَم .