جهانندهلغتنامه دهخداجهاننده . [ ج َ ن َن ْ دَ / دِ ] (نف ) به جست و خیز درآورنده . پراننده . به پرش وادارنده .
برجهانندهلغتنامه دهخدابرجهاننده . [ ب َ ج َ ن َ دَ / دِ ] (نف مرکب ) نعت فاعلی است از برجهانیدن . رجوع به برجهانیدن شود.