لغتنامه دهخدا
تفانی . [ ت َ ] (ع مص ) یکدیگر را نیست و سپری گردانیدن در جنگ و جز آن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). نیست گردانیدن بعض قوم مر بعضی دیگر را. (از اقرب الموارد) : این تفانی از ضد آید، ضد راچون نباشد ضد، نَبْوَد جز بقا.<p class="au