تئاتر (سالن تئاتر)فرهنگ فارسی طیفیمقوله: رسانۀ ارتباط . وسیلۀ انتقال اندیشه (سالن تئاتر)، آمفیتئاتر، سینما، فرهنگسرا لژ، بالکن، پاویون محل اجرای تعزیه، تکیه، حسینیه سالن نمایش، نمایشخانه، سالن سینما
تآترلغتنامه دهخداتآتر.[ ت ِ آ ] (فرانسوی ، اِ) تئاتر مأخوذ از فرانسه و متداول در زبان فارسی . تماشاخانه . نمایش خانه . بازیگرخانه . صحنه یا جایی که بازیگران برای نشان دادن داستان یا واقعه ای ظاهر شوند و آنرا مجسم سازند. فرهنگستان ایران بجای این کلمه «تماشاخانه » را پذیرفته است . رجوع به تماش
تآطرلغتنامه دهخداتآطر. [ت َ طُ ] (ع مص ) تَاَطﱡر خم گردیدن و کج شدن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || خود را در بند داشتن . || خانه نشین شدن زن و ناکدخدا ماندن زن در خانه ٔ پدر و مادر خود تا مدتی . (منتهی الارب ). رجوع به تَاءَطﱡر شود.
ستاترلغتنامه دهخداستاتر. [ س ِ ت ِ ] (اِ) سکه ٔ طلای معمول در ایران قدیم است که بیشتر معروف به دریک میباشد. رجوع به ایران باستان ص 166 و 560 و کلمه ٔ دریک شود.
اسپکتاترلغتنامه دهخدااسپکتاتر. [ اِ پ ِ تا ت ُ ] (اِخ ) نشریه ای که توسط ادیسن از 1711 تا 1714 م . منتشر میشد و حاکی از اخلاق و آداب نماینده ٔ اعمال مضحک جامعه ٔ انگلیسی بود.