بیهده گویلغتنامه دهخدابیهده گوی . [ هَُ دَ / دِ ] (نف مرکب ) بیهوده گوی . بَذی ّ. بذی اللسان . هزال . هذار. یافه گوی . یاوه درای : خاقانی اگر بیهده گفت از سر مستی مستی به ازو بیهده گوی تو ندیدم . خاقانی .<b
بیهدهلغتنامه دهخدابیهده . [ ب َ / ب ِ هَُ دَ / دِ ] (اِ) بیهود. بیهوده . جامه ای را گویند که از حرارت آتش زرد شده باشد. (برهان ). رجوع به بیهوده شود.
بیهدهلغتنامه دهخدابیهده . [ هَُ دَ / دِ ] (ص مرکب ) مخفف بیهوده . باطل باشد و ناحق . ضد هده . (لغتنامه ٔ اسدی ). ناحق . باطل . یافه . خله . هزل . لاطائل . ترهه . بی سبب و جهت و علت . (برهان ) : نه همی بیهده دارند مر او را همه دوست <
بیهده گوییلغتنامه دهخدابیهده گویی . [ هَُ دَ / دِ ] (حامص مرکب ) بیهوده گویی . عمل بیهوده گوی . یاوه گویی . هزل : جز مدح شاه بیهده گوئیست شاعری هشتاد سال بس که بدی بیهده سرای . سوزنی .رجوع به بیهوده گوی
جلبنانةلغتنامه دهخداجلبنانة. [ ج ِ ب ِ ن َ ] (ع ص ) زن بسیارفریاد بیهده گوی بدخوی . (ازاقرب الموارد) (منتهی الارب ). رجوع به جلبانة شود.
جلبنانةلغتنامه دهخداجلبنانة. [ ج ُ ب ُ ن َ ] (ع ص ) زن بسیارفریاد بیهده گوی بدخوی . (ازاقرب الموارد) (منتهی الارب ). رجوع به جلبانة شود.
جلبانةلغتنامه دهخداجلبانة. [ ج ُ ل ُب ْ با ن َ ] (ع ص ) زن بسیارفریاد بیهده گوی بدخوی . (از اقرب الموارد) (منتهی الارب ). رجوع به ماده ٔ قبل شود.
جلبانةلغتنامه دهخداجلبانة. [ ج ِ ل ِب ْ با ن َ ] (ع ص ) زن بسیارفریاد بیهده گوی بدخوی . (از اقرب الموارد) (منتهی الارب ). رجوع به جُلُبّانة شود.
مجلبةلغتنامه دهخدامجلبة. [ م ُ ج َل ْ ل ِ ب َ ] (ع ص ) امراءة مجلبة؛ زن بسیارفریاد بیهده گوی بدخوی . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).
بیهدهلغتنامه دهخدابیهده . [ ب َ / ب ِ هَُ دَ / دِ ] (اِ) بیهود. بیهوده . جامه ای را گویند که از حرارت آتش زرد شده باشد. (برهان ). رجوع به بیهوده شود.
بیهدهلغتنامه دهخدابیهده . [ هَُ دَ / دِ ] (ص مرکب ) مخفف بیهوده . باطل باشد و ناحق . ضد هده . (لغتنامه ٔ اسدی ). ناحق . باطل . یافه . خله . هزل . لاطائل . ترهه . بی سبب و جهت و علت . (برهان ) : نه همی بیهده دارند مر او را همه دوست <
بیهدهلغتنامه دهخدابیهده . [ ب َ / ب ِ هَُ دَ / دِ ] (اِ) بیهود. بیهوده . جامه ای را گویند که از حرارت آتش زرد شده باشد. (برهان ). رجوع به بیهوده شود.
بیهدهلغتنامه دهخدابیهده . [ هَُ دَ / دِ ] (ص مرکب ) مخفف بیهوده . باطل باشد و ناحق . ضد هده . (لغتنامه ٔ اسدی ). ناحق . باطل . یافه . خله . هزل . لاطائل . ترهه . بی سبب و جهت و علت . (برهان ) : نه همی بیهده دارند مر او را همه دوست <