لغتنامه دهخدا
تمتیع. [ ت َ ] (ع مص ) برخورداری دادن . (تاج المصادر بیهقی ) (زوزنی ) (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || بلند گردانیدن . (تاج المصادر بیهقی ). به انتها و کمال رسانیدن چیزی را. || توشه دادن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). || متعه دادن زن