برزنگیلغتنامه دهخدابرزنگی . [ ب َ زَ ] (ص نسبی ) منسوب به برزنگ و آن شهری است از نواحی اران .- غلام برزنگی ؛ سیاه برزنگی یا دده برزنگی ، با قدی سخت بلندو سبیلهای دراز بی تربیت و بی دانش و مایل بشهوات پست . (یادداشت مؤلف ).
برزنگلغتنامه دهخدابرزنگ . [ ب َ زَ ] (اِخ ) (معرب آن برزنج است ) شهری است از نواحی اران و میان آن و برذعه هیجده فرسنگ باشد در راه باب الابواب و بر او معبر نهر کبراست به شروان . (مراصد الاطلاع ).
بُرزنیshufflingواژه‌های مصوب فرهنگستاننوعی داده‌پوشی که در آن با جابه‌جایی رقم‌ها در داده‌های رقمی یا تعویض یا حذف اطلاعات حساس از مجموعه‌داده‌هایی مشخص، از دسترس غیرمجاز به آنها جلوگیری می‌شود
چیز سیاهفرهنگ فارسی طیفیمقوله: مادۀ آلی ، قیر، ذغال، زاغ، شب، دوده، کربن سیاه‌جامگان حاجی فیروز آدم سیاهپوست، زنگی، برزنگی، کاکاسیاه، تیره‌پوست، سبزه
بی مسمیلغتنامه دهخدابی مسمی . [ م ُ س َم ْ ما ] (ص مرکب ) (از: بی + مسمی ) نامزد نشده : اسم بی مسمی ؛ اسمی که دارای نامزد نباشد. (ناظم الاطباء). در تداول عامه ، اسم بی مسمی بدان گویند که مطابق با حقیقت نباشد چون اسم کافور برای برزنگی که اسمی است بی مسمی .
سیاهفرهنگ فارسی طیفیمقوله: مادۀ آلی اه، مشکی، سیه‌فام، زغالی، نوک‌مدادی، پرکلاغی، قیرگون سوخته، آفتاب‌سوخته ◄ گرم شده چشم‌سیاه، موسیاه، سیه‌پوش سیه‌چرده، تیره، برزنگی، سیاهپوست پررنگ، تاریک، ناپاک
شفلحلغتنامه دهخداشفلح . [ ش َ ف َل ْ ل َ ] (ع ص ) شرم زن که ستبرلب فراخ فروهشته باشد. || زن فراخ شرمی که لبهای شرمش ستبر بود. (از منتهی الارب ) (از آنندراج ) (از ناظم الاطباء). || مرد فراخ بینی بزرگ لب فروهشته . (از منتهی الارب ) (آنندراج ) (از مهذب الاسماء) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
