بیدرنگلغتنامه دهخدابیدرنگ . [ دَ رَ] (ق مرکب ) (از: بی + درنگ ) بدون درنگ . بدون توقف . فوراً. فی الفور. بشتاب . بسرعت . بچالاکی و چستی . چالاک و زود. (ناظم الاطباء). بی تأمل . فوراً. بی توقف . در ساعت . در وقت . در دم . فی الحال . حالاً. در حال . بدون تعویق . بلا توقف . فی الساعه . بلا تأخیر
بدرنگلغتنامه دهخدابدرنگ . [ ب َ رَ ] (ص مرکب ) چیزی که رنگ و جنسش خوش نباشد. (ناظم الاطباء). زشت رنگ . (آنندراج ). که لونی نامطبوع دارد. (یادداشت مؤلف ) : پس بیکبار بگشاید و بسیاری خون بدرنگ برآید. (ذخیره ٔ خوارزمشاهی ).چون مزاج آدمی گِل خوار شدزرد و بدرنگ و سق
بیدرنگreal-timeواژههای مصوب فرهنگستانویژگی عملیاتی در یک سامانه که در آن مجموع زمانهای کنش و واکنش یک واحد عملیاتی جاری بزرگتر از حداکثر تأخیر مجاز نباشد
بدرنگلغتنامه دهخدابدرنگ . [ ب َ رَ ] (ص مرکب ) چیزی که رنگ و جنسش خوش نباشد. (ناظم الاطباء). زشت رنگ . (آنندراج ). که لونی نامطبوع دارد. (یادداشت مؤلف ) : پس بیکبار بگشاید و بسیاری خون بدرنگ برآید. (ذخیره ٔ خوارزمشاهی ).چون مزاج آدمی گِل خوار شدزرد و بدرنگ و سق
زردنبولغتنامه دهخدازردنبو. [ زَ دَم ْ ] (ص مرکب ) در تداول رنگی زرد و تیره چون رنگ بهی پخته و امثال آن و تنها در آدمی مستعمل است . کسی که روی زرد بدرنگ از بیماری دارد. با رنگی زرد و بدرنگ چون بیماران . (از یادداشتهای بخط مرحوم دهخدا). زردچهره (مخصوصاً کودک ). (فرهنگ فارسی معین ). || زردرنگ . (ف
کادئهلغتنامه دهخداکادئه . [ دِ ءَ ] (ع ص ) زمین دیر رویاننده ٔ گیاه . (اقرب الموارد) (آنندراج ). زمین که گیاه آن بدرنگ درآید. (ناظم الاطباء).
ثبرلغتنامه دهخداثبر. [ ث َ ] (ع مص ) منع. بازداشتن از حاجت . (منتهی الارب ). تثبیر. || بدرنگ و بطوء داشتن . || حبس . || لعن . || طرد.- ثبرقرحه ؛ گشاده شدن ریش و آماس کردن آن . (از منتهی الارب ).
تشمملغتنامه دهخداتشمم . [ ت َ ش َم ْ م ُ ] (ع مص ) بوییدن بدرنگ . (تاج المصادر بیهقی ). بوییدن . (زوزنی ) (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). بوییدن و گویند بوییدن به آهستگی . (از اقرب الموارد).
بدرنگلغتنامه دهخدابدرنگ . [ ب َ رَ ] (ص مرکب ) چیزی که رنگ و جنسش خوش نباشد. (ناظم الاطباء). زشت رنگ . (آنندراج ). که لونی نامطبوع دارد. (یادداشت مؤلف ) : پس بیکبار بگشاید و بسیاری خون بدرنگ برآید. (ذخیره ٔ خوارزمشاهی ).چون مزاج آدمی گِل خوار شدزرد و بدرنگ و سق
بدرنگلغتنامه دهخدابدرنگ . [ ب َ رَ ] (ص مرکب ) چیزی که رنگ و جنسش خوش نباشد. (ناظم الاطباء). زشت رنگ . (آنندراج ). که لونی نامطبوع دارد. (یادداشت مؤلف ) : پس بیکبار بگشاید و بسیاری خون بدرنگ برآید. (ذخیره ٔ خوارزمشاهی ).چون مزاج آدمی گِل خوار شدزرد و بدرنگ و سق