بادریسهلغتنامه دهخدابادریسه . [ س َ / س ِ ] (اِ) چوبی یا چرمی باشد که در گلوی دوک نصب کنند. (برهان ). آن مهره بود که زنان بر دوک زنندبوقت رشتن ، بتازی آنرا فَلَکه خوانند. لبیبی گفت :گر کونت از نخست چنان بادریسه بودآن بادریسه خوش خوش چون دوک ریشه شد.
بادریسهفرهنگ فارسی عمید۱. قطعهای از چرم یا چوب مدوّر که هنگام رسیدن نخ روی دوک قرار میدهند: ◻︎ گردون چو بادریسه کمندی ز حادثات / در گردنم فکند و ز محنت شدم چو دوک (ظهیرالدینفاریابی: لغتنامه: بادریسه).۲. = کماج
بادریشهلغتنامه دهخدابادریشه . [ ش َ / ش ِ ] (اِ) رجوع به بادریش و مجموعه ٔ مترادفات ص 290 و ناظم الاطباء شود.
بادریسه چشملغتنامه دهخدابادریسه چشم . [ س َ / س ِ چ َ / چ ِ ] (ص مرکب ) کنایه از مردم یک چشم باشد که بعربی اعور خوانند. (برهان ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). کنایه از یک چشم باشد زیرا که بادریسه یک چشم بیشتر ندارد. (انجمن آرا) <span c
بادریسه چشملغتنامه دهخدابادریسه چشم . [ س َ / س ِ چ َ / چ ِ ] (ص مرکب ) کنایه از مردم یک چشم باشد که بعربی اعور خوانند. (برهان ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). کنایه از یک چشم باشد زیرا که بادریسه یک چشم بیشتر ندارد. (انجمن آرا) <span c
فلاکلغتنامه دهخدافلاک . [ ف َل ْ لا ] (ع ص ) بادریسه گر. بادریسه فروش . (یادداشت مؤلف ) : فلک فضل را تو گردانی دوک را بادریسه ٔ فلاک .ابوالفرج رونی .
شوککلغتنامه دهخداشوکک . [ ک َ ] (اِ) شنگرک ، یعنی بادریسه . (فرهنگ رشیدی ). بادریسه ٔ دوک و شولک نیز آمده وآن را شنگرک نیز خوانند. (فرهنگ جهانگیری ). شوکل . بادریسه ٔ دوک . (ناظم الاطباء). و رجوع به شنگرک شود.
بادریسه چشملغتنامه دهخدابادریسه چشم . [ س َ / س ِ چ َ / چ ِ ] (ص مرکب ) کنایه از مردم یک چشم باشد که بعربی اعور خوانند. (برهان ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). کنایه از یک چشم باشد زیرا که بادریسه یک چشم بیشتر ندارد. (انجمن آرا) <span c