استناصةلغتنامه دهخدااستناصة. [ اِ ت ِ ص َ ] (ع مص ) سپس ماندن . || جنبانیدن . || سبک شمردن کسی را پس بحاجت خویش بردن آنرا. || جنبیدن اسب جهت رفتن . (منتهی الارب ).
مستنیصلغتنامه دهخدامستنیص . [ م ُ ت َ ] (ع ص ) کسی که سپس می ماند. (ناظم الاطباء). متأخر. (از اقرب الموارد). || حرکت دهنده و سبک یابنده چیزی را. (از اقرب الموارد). و رجوع به استناصة شود.