اژغلغتنامه دهخدااژغ . [ اَ ] (اِ) شاخه هائی را گویند که از درخت بریده باشند و بعربی جلمه خوانند. (برهان قاطع). آژغ . (فرهنگ ناصری ). ازغ . ازگ . ستاک . و رجوع به ازگ شود. || شو
اجقفرهنگ انتشارات معینوجق (اَ جَ وَ جَ) (ص .) 1 - غیر متعارف ، عجیب و غریب . 2 - لباس رنگارنگ با رنگ های تند و زننده . (?(اجل (اَ جَ) [ ع . ] (اِ.) 1 - مهلت ، نهایت مدت چیزی . 2 -
ادغاللغتنامه دهخداادغال . [ اَ ] (ع اِ) ج ِ دَغَل . فسادها. تباهیها. || درختان انبوه درهم پیچیده و بسیاری گیاهها ودرهم آمیختگی آنها. || جاهای خوف و هلاک .
زغاکلغتنامه دهخدازغاک . [ زَ ] (اِ) شاخ درخت انگور را گویند. (برهان ) (انجمن آرا) (آنندراج ). شاخ درخت مو. (ناظم الاطباء). قیاس شود: ازغ . اژغ . آزغ . آژغ . زخاره .شاخه ٔ درخت ا
آزغلغتنامه دهخداآزغ .[ زُ ] (اِ) آنچه از شاخه های درخت خرما و انگور و دیگر درختان ببرند. (برهان ). آژغ . آزوغ . آژوغ . اَزغ . || عمل پیراستن و بریدن شاخه ها و برگها.