شاخسارلغتنامه دهخداشاخسار. (اِ مرکب ) جای انبوهی درختان بسیار شاخ . (فرهنگ جهانگیری ). جایی از درخت که شاخهای بسیار رسته باشد. (فرهنگ رشیدی ). شاخ سر. (شعوری ) : بر سر هر شاخساری
شاخسارفرهنگ انتشارات معین(اِمر.) 1 - قسمت بالای درخت که پُر شاخه باشد. 2 - جای انبوهی از درختان بسیار شاخ . 3 - شاخة درخت .
شاخسارفرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده۱. قسمت بالای درخت که پرشاخ‌وبال باشد.۲. شاخۀ درخت: ◻︎ عشق در عالم نبودی گر نبودی روی زیبا / گر نه گل بودی نخواندی بلبلی بر شاخساری. (سعدی۲: ۵۷۴).۳. قطعۀ آهن یا
شاخسارهلغتنامه دهخداشاخساره . [ رَ / رِ ] (اِمرکب ) شاخسار. (فرهنگ نظام ) (آنندراج ) : بقصد کینه ٔ ایام سر چه جنبانی ز شاخساره ٔ شمشاد اره را چه غم است .سلیم (از فرهنگ نظام ).
شاخدارلغتنامه دهخداشاخدار. (اِخ ) دهی از دهستان دودانگه ، بخش ضیأآباد شهرستان قزوین واقعدر سی و سه هزارگزی جنوب باختر ضیأآباد و سیزده هزارگزی راه عمومی . کوهستانی و سردسیر، جمعی
شاخسارهلغتنامه دهخداشاخساره . [ رَ / رِ ] (اِمرکب ) شاخسار. (فرهنگ نظام ) (آنندراج ) : بقصد کینه ٔ ایام سر چه جنبانی ز شاخساره ٔ شمشاد اره را چه غم است .سلیم (از فرهنگ نظام ).
خوشه چیدنلغتنامه دهخداخوشه چیدن . [ ش َ / ش ِ دَ ] (مص مرکب ) کندن خوشه از شاخسار. || جمع کردن خوشه ٔ حبوبات از زمین پس از درو و خرمن : از آنم سوخته خرمن که من عمری در این صحرااگرچه
بشنهلغتنامه دهخدابشنه . [ ب ِ ن َ / ن ِ ] (اِ) گیاهی است باریک با شاخسار فراوان و دراز و باریک و گره دار که همه از منشاءواحد جدا شوند و بیشتر بر روی تخته سنگها گسترده شوند. طولش
توحیدگویلغتنامه دهخداتوحیدگوی . [ ت َ / تُو ] (نف مرکب ) اقرارکننده به یگانگی خدای تعالی . گوینده ٔ کلمه ٔ لااله الااﷲ : توحیدگوی او نه بنی آدم است و بس هر بلبلی که زمزمه بر شاخسار
