گردآلو
واژهنامه آزاد
گونه ای وسیلۀ یازی در استان گیلان، به ویژه در رشت. قطعه ای چوب استوانه ای که یک طرف آن را به شکل مخروطی با رأس تیز در می آوردند. قطر استوانه از دو تا پنج سانتیمتر، و گاهی بیشتر، و بلندی آن از دو تا ده سانتیمتر بود. این قطعه را طوری خراطی می کردند که قطر با بلندی هماهنگ باشد. گردالو را با دست می جرخاندند و بر زمین پرتاب میکردند و با ترکه ای به طول 50 تا 60 سانتیمتر، که بر یک سر آن نخ محکمی می بستند، بر گردالوی چرخان بر زمین می زدند تا بیشتر بچرخد. این بازی را گردالوبازی می نامیدند و کودکان بیشتر در تعطیلات تابستان آن را بازی میکردند.