کتاب

(پهلوی) نَسک؛ به هر یک از بخش های اوستا، کتاب زردشت، یک نَسک گفته می شود. کتاب (کِ) یک واژه پارسی است وبه معنی خواندن نوشته است و هیچ ربطی به واژه عربی کتاب ندارد. کتاب در عربی به معنی نوشته شده یا نوشتار است و تمام مشتقات آن هم این موضوع را نشان می دهد مثلا کتب به معنا نوشت و کاتب هم به به معنی نویسنده است. در واقع کتاب عربی با دفتر پارسی معادل است. کتاب در پارسی به معنی خواندار یا خواندنی هست معنی دیگر کتاب گروه بندی نوشتار است یعنی تمام واژگان مانند نسک ، ماتیکان ، نامه ، سنگ نوشته و ... در یک گروه قرار می گیرد که معنی همگان را می دهد. در زمان کهن اشیا همانند رو هم نام خاصی برایش انتخاب می کردند. کتاب حالت آم بودن رو دارد و برای هر چی نوشتاری که خواننده می شود گفته می شود. نمود دیگری از این واژه که در شهر های مانند ملایر و گویش لوری بکار می رود کتو گفته می شود که با واژهای سانسکریت و ولزی یکسان هست. در بیشتر از کتاب های تحلیل واژگان ریشه آزیایی بودنش ثابت شده است. منبع http://parsicwords.mihanblog.com/post/437