عرشیا
واژه‌نامه آزاد
اسم مؤنث فارسى با ریشه عربى، عرش در مقابل فرش، عرشیا:(عربى فارسى) [عرش + ى (پسوند نسبت) + ا (پسوند نسبت یا اسم ساز)]، منسوب به عرش، ملکوتى و آسمانى
در زبان شرعی، فلک الافلاک و در معناى لغوى هر آنچه در فراسوى زمین قرار دارد، آسمانى ریشه عربی دارد و از عرش به معنای تخت گرفته شده.