ذوالنار

دارای آتش، صاحب آتش. در حلقۀ ذوالنار یعنی در جمع کسانی که دور آتش نشسته اند و درحقیقت مالکان آن آتش هستند. کلمۀ "ذوالنار" (زُنّار) به کراوات [ کْرا / ک ِ ] (فرانسوی ، اِ) (دراز آویز) اطلاق می شود که مسیحیان و زردشتیان از دیرباز، برای تمایز خود از مسلمانان، آن را به گردن یا کمر می آویخته اند. بستن زنار در زمان پیغمبر (ص) نیز در میان مسیحیان رواج داشته است. زنار کمربندی بود که ذمیان نصرانی در مشرق زمین به امر مسلمانان مجبور بوده اند داشته باشند تا بدین وسیله از مسلمانان ممتاز گردند، چنانکه یهودیان مجبور بوده اند عسلی (وصله ٔ عسلی رنگ) بر روی لباس خود بدوزند. (دهخدا) امروزه زنار نشانۀ دین و مذهب خاصی نیست. زنار از یونانی «زوناری»، از یونانی قدیم «زوناریون» مصغر «زونه» به معنی کمربند و منطقه است. حلقۀ زونار؛ حلقه ای که از شراب در پیاله باقی می ماند. (رجوع شود به دهخدا)