دماوند

دماوند:کوه ابرین نفس یا نفس ابری، کوهی که ابر از نفس او بر می آید. دماوند ، از ترکیب سه واژه ی« دم » به معنای نفس ، « آ aw» یا« آو av » به معنای ابر، و « وند » یا « بند » به معنای کوه، و یا پسوند صاحبی و شباهت است و نیز در آخر نامهای مکان می آید که همان معنای کوه یا بند را می رساند، تشکیل شده است. که در تالشی امروز نیز هرسه این کلمات متداول است. شیر غران ام به ایران ! در دمـاوندم دم ـ ابر ! آسمـان میهن ام ! مـن ! سر نمی آرم به ابر ! شعر از:چامگو (نگارنده)