یوسف
لغتنامه دهخدا
یوسف . [ س ُ ] (اِخ ) ابن ایوب بن یوسف بن حسن همدانی ، مکنی به ابویعقوب . متولد سال 441 هَ . ق . زاهدی از متصوفه بود. در بغداد تحصیل کرد و در سال 506 هَ . ق . دوباره بدان شهر آمد و به وعظ پرداخت . مردم به گرمی از او استقبال کردند. او در یکی از روستاهای هرات به سال 535 هَ . ق . درگذشت . از جمله آثار وی این کتب را می توان نام برد: 1 - منازل السالکین . 2 - زینةالحیات که هر دو در تصوف و عرفان است . (از اعلام زرکلی ).