یابر
لغتنامه دهخدا
یابر. [ ب ِ ] (اِ) دهی و زمینی که سلاطین در وجه معیشت ارباب استحقاق و غیره دهند و به ترکی سیورغال خوانند. (برهان ) (از انجمن آرا) (از آنندراج ) :
کمترین یابری از احسانت
ملک فغفور و قیصر و رای است .
کمترین یابری از احسانت
ملک فغفور و قیصر و رای است .