گوشه کنار
لغتنامه دهخدا
گوشه کنار. [ش َ / ش ِ ک ِ ] (اِ مرکب ) طرف . سو. جانب :
حافظا گر نروی از در او هم روزی
گذری بر سرت از گوشه کناری بکند.
|| این طرف و آن طرف . این سو و آن سو: اخباری از گوشه کنار شنیده شد.
حافظا گر نروی از در او هم روزی
گذری بر سرت از گوشه کناری بکند.
|| این طرف و آن طرف . این سو و آن سو: اخباری از گوشه کنار شنیده شد.