گورسم
لغتنامه دهخدا
گورسم . [ س ُ ] (ص مرکب ) ستوری که سم آن سم گور را ماند :
سیه چشم و گیسوفش و مشک دم
پری پوی و آهوتک و گورسم .
اشقر گورسم چوزین کردی
گور بر گردش آفرین کردی .
سیه چشم و گیسوفش و مشک دم
پری پوی و آهوتک و گورسم .
اشقر گورسم چوزین کردی
گور بر گردش آفرین کردی .