گهربار
لغت‌نامه دهخدا
گهربار. [ گ ُ هََ ] (نف مرکب ) مخفف گوهربار. || مجازاً گریان :
کنونم می جهد چشم گهربار
چه خواهم دید بسم اﷲ دگر بار.
عاشقان زمره ٔ ارباب امانت باشند
لاجرم چشم گهربار همان است که بود.
|| کنایه از فصیح و رسا و بلیغ باشد :
لفظ گهربار او غیرت ابر بهار
دست زرافشان او طعنه ٔ باد خزان .
رجوع به کلمه ٔ گوهربار شود.
کنونم می جهد چشم گهربار
چه خواهم دید بسم اﷲ دگر بار.
عاشقان زمره ٔ ارباب امانت باشند
لاجرم چشم گهربار همان است که بود.
|| کنایه از فصیح و رسا و بلیغ باشد :
لفظ گهربار او غیرت ابر بهار
دست زرافشان او طعنه ٔ باد خزان .
رجوع به کلمه ٔ گوهربار شود.