گنجینه دار
لغت‌نامه دهخدا
گنجینه دار. [ گ َ ن َ / ن ِ ] (نف مرکب ) کسی که محافظ گنجینه است . متصدی خزینه . خزینه دار :
بسی گنجهای گرانمایه برد
به گنجینه داران خسرو سپرد.
جواهر به گنجینه داران سپار
ولی راز را خویشتن پاس دار.
و رجوع به گنجینه سنج و گنجینه گشای شود.
بسی گنجهای گرانمایه برد
به گنجینه داران خسرو سپرد.
جواهر به گنجینه داران سپار
ولی راز را خویشتن پاس دار.
و رجوع به گنجینه سنج و گنجینه گشای شود.