گلو گرفتن
لغت‌نامه دهخدا
گلو گرفتن . [ گ ُ / گ َگ ِ رِ ت َ ] (مص مرکب ) کنایه از آهنگ خفه کردن و کشتن . || کنایه از انتقام گرفتن :
آنگاه بیابند داد هر کس
مظلوم بگیرد گلوی ظلام .
بیگنهی تات کار پیش نیاید
وآنگه کت تب گلو گرفت گنهکار.
ور حسد گیرد ترا در ره گلو
در حسد ابلیس را باشد غلو.
آنگاه بیابند داد هر کس
مظلوم بگیرد گلوی ظلام .
بیگنهی تات کار پیش نیاید
وآنگه کت تب گلو گرفت گنهکار.
ور حسد گیرد ترا در ره گلو
در حسد ابلیس را باشد غلو.