گره خوردن
لغتنامه دهخدا
گره خوردن . [ گ ِ رِه ْ خوَرْ / خُرْ دَ ] (مص مرکب ) بسته شدن با گره :
رشته ام تاب گره خوردن زکوتاهی نداشت
اینقدر پیچیدگی افتاد در کارم چرا؟
قفل وسواسی است در کف رشته ٔ اعمالها
میخورد صد جا گره تا یک گره وا میشود.
رشته ام تاب گره خوردن زکوتاهی نداشت
اینقدر پیچیدگی افتاد در کارم چرا؟
قفل وسواسی است در کف رشته ٔ اعمالها
میخورد صد جا گره تا یک گره وا میشود.