گاپاره
لغتنامه دهخدا
گاپاره . [ رَ / رِ ] (اِ) غار. (شعوری ). رجوع به گاباره شود. || (اِ مرکب ) گله ٔ گاو. (جهانگیری ) (شعوری ) :
چو شب شد دید گاپاره در آنجا
مگر جائی بده گاپاره ده را (!)
رجوع به گاباره شود.
چو شب شد دید گاپاره در آنجا
مگر جائی بده گاپاره ده را (!)
رجوع به گاباره شود.