کهپایه

کهپایه . [ ک ُ ی َ / ی ِ ] (اِ مرکب ) کوه پایه . (فرهنگ فارسی معین ) :
بیند از بس چشم نخجیر و بناگوش تذرو
دشتها پرنرگس و کهپایه ها پرناردان .

فرخی .

برکشیدند به کهساره ٔ غزنین دیبا
برنوشتند ز کهپایه ٔ غزنین ملحم .

فرخی (از یادداشت به خط مرحوم دهخدا).

تا چرخ برگشاد گریبان نوبهار
از لاله بست دامن کهپایه ها ازار.

سنائی .

رانده اول شب بر آن کهپایه و بشکسته سنگ
نیم شب مشعل به مشعر نور غفران دیده اند.

خاقانی .

جیحون ِ آفت است بر آن آبگینه پل
کهپایه ٔ بلاست بر آن غول دیده بان .

خاقانی .

موسی از این جام تهی دیده دست
شیشه به کهپایه ٔ «ارنی » شکست .

نظامی .