کفته
لغت‌نامه دهخدا
کفته . [ ک ُ ت َ / ت ِ ] (ن مف ) شکفته . (فرهنگ فارسی معین ) :
لبت گویی که نیم کفته گل است
می و نوش اندر او نهفتستی .
بسبزه درون لاله ٔ نوشکفته
عقیق است گویی به پیروزه اندر.
گل سرخ نوکفته بر بارگویی
برون کرده حوری سر از سبزچادر.
و رجوع به ماده ٔ قبل شود.
لبت گویی که نیم کفته گل است
می و نوش اندر او نهفتستی .
بسبزه درون لاله ٔ نوشکفته
عقیق است گویی به پیروزه اندر.
گل سرخ نوکفته بر بارگویی
برون کرده حوری سر از سبزچادر.
و رجوع به ماده ٔ قبل شود.