کبسته

کبسته . [ ک َ ب َ ت َ / ت ِ ] (اِ) حنظل . (برهان ). || زهر گیاه . (برهان ) :
با اینهمه لطافت و شیرینی سخن
با من به گاه طعنه زدن چون کبسته ای .

نزاری قهستانی (از فرهنگ رشیدی ).

رجوع به کبست شود.