کاسر
لغت‌نامه دهخدا
کاسر. [ س َ ] (اِ) کاستر. انواع پست ماهوت چون شالکی . (دیوان نظام قاری معروف به شیخ البسه ص 203) :
هر جامه بود لایق چیزی بدوختن
کتان بدرز بخیه و کاسر شلال یافت .
نیست جز اطلس و الباغ و میان تو کاسر
پادشاهی که بهمسایه گدائی دارد.
ارمک امیری صوفک فقیری
اطلس چو شاهی کاسر گدائی .
مجوی از آستر رویی به جامه
توخود از کاسر دیبا نیابی .
بکامو یقه ٔ قاقم چنانست
که دوزی وصله بر کاسر ز کتان .
گر چو کرباس پاره ام بکنی
روی کاسر بچشم من نه خوش است .
وجود پنبه بمخفی چو باد در قفس است
ولی بکاسر و خفری چو آب در غربال .
اگر چه هر دو سفیدند کاسر وسالو
ازین کنند بدستار، از آن بپاتاوه .
هر جامه بود لایق چیزی بدوختن
کتان بدرز بخیه و کاسر شلال یافت .
نیست جز اطلس و الباغ و میان تو کاسر
پادشاهی که بهمسایه گدائی دارد.
ارمک امیری صوفک فقیری
اطلس چو شاهی کاسر گدائی .
مجوی از آستر رویی به جامه
توخود از کاسر دیبا نیابی .
بکامو یقه ٔ قاقم چنانست
که دوزی وصله بر کاسر ز کتان .
گر چو کرباس پاره ام بکنی
روی کاسر بچشم من نه خوش است .
وجود پنبه بمخفی چو باد در قفس است
ولی بکاسر و خفری چو آب در غربال .
اگر چه هر دو سفیدند کاسر وسالو
ازین کنند بدستار، از آن بپاتاوه .