کار و کاچار
لغتنامه دهخدا
کار و کاچار. [ رُ ] (ترکیب عطفی ، اِ مرکب ) کار و لوازم آن . کار و اسباب کار :
تا میان بسته اند پیش امیر
در تک و تاز کار و کاچارند.
رجوع به کار و رجوع به کاچار شود.
تا میان بسته اند پیش امیر
در تک و تاز کار و کاچارند.
رجوع به کار و رجوع به کاچار شود.