کاج
لغت‌نامه دهخدا
کاج . (ق ) کاچ . کاش . کاشکی . افسوس . لیت . (برهان ).یا لیت . (اوبهی ). افسوس کردن در کارها :
ای کاج که بر من اوفتادی
خاکی که مرا به باد دادی .
کاج بیرون نیامدی سلطان
تا ندیدی گدای بازارش .
آن عزیزان چوزنده می نشدند
کاج اینان دگر بمردندی .
کاج کانروز که در پای تو شد خار اجل
دست گیتی بزدی تیغ هلاکم بر سر.
کاج کان دلبر عیار که من کشته ٔ اویم
بار دیگر بگذشتی که کند زنده ببویم .
کاج با دل هزار جان بودی
تا فدا کردمی بدیدارش .
ای کاج ز در درآمدی دوست
تا دیده ٔ دشمنان بکندی .
پادشاهی ملک بخشی همچو او
کاج بودی در همه آفاق کاج .
تعبیر رفت یار سفر کرده میرسد
ای کاج هرچه زودتر از در درآمدی .
فتاد در دل حافظ هوای چون تو شهی
کمینه ذرّه ٔ خاک در تو بودی کاج .
خورشید چو آن خال سیه دید بدل گفت
ای کاج که من بودمی آن بنده ٔ مقبل .
ای کاج که بر من اوفتادی
خاکی که مرا به باد دادی .
کاج بیرون نیامدی سلطان
تا ندیدی گدای بازارش .
آن عزیزان چوزنده می نشدند
کاج اینان دگر بمردندی .
کاج کانروز که در پای تو شد خار اجل
دست گیتی بزدی تیغ هلاکم بر سر.
کاج کان دلبر عیار که من کشته ٔ اویم
بار دیگر بگذشتی که کند زنده ببویم .
کاج با دل هزار جان بودی
تا فدا کردمی بدیدارش .
ای کاج ز در درآمدی دوست
تا دیده ٔ دشمنان بکندی .
پادشاهی ملک بخشی همچو او
کاج بودی در همه آفاق کاج .
تعبیر رفت یار سفر کرده میرسد
ای کاج هرچه زودتر از در درآمدی .
فتاد در دل حافظ هوای چون تو شهی
کمینه ذرّه ٔ خاک در تو بودی کاج .
خورشید چو آن خال سیه دید بدل گفت
ای کاج که من بودمی آن بنده ٔ مقبل .