ژاژخا

ژاژخا. (نف مرکب ) ژاژخای . بیهوده گوی . بیهده گوی . ول گوی . هرزه درای . هرزه گوی . هرزه سرای . هرزه لای . لک درای . خام درای . کسی که سخن بی معنی و بی فایده گوید. یافه گو. یاوه سرای . یاوه گو. || مِهْذار. هَذر. پرگوی . پرچانه . درازنفس . پُرنفس . مِکْثار. ورّاج (در تداول عوام ) :
گفت ریمن مرد خام لک درای
پیش آن فرتوت پیر ژاژخای .

لبیبی .

وی از خشم برآشفت و مردکی پُرمنش و ژاژخای و بادگرفته بود. (تاریخ بیهقی ص 337).
گاو خاموش نزد مرد خرد
به از آن ژاژخای صد بار است .

ناصرخسرو.

ز بهر چیز بیحاصل نرنجی به بود ایرا
بسی بهتر سوی دانا ز مردژاژخا ابکم .

ناصرخسرو.

پاک مردان چو ماهیندخموش
ژاژخایان خلق چون عصفور.

ناصرخسرو.

ز خوشه چینی کشت نیاز هست عدوت
خمیده پشت و شکم خوار و ژاژخای چو داس .

کمال اسماعیل .

این سیاه اسرار تن اسپید را
بت پرستانه بگیر ای ژاژخا.

مولوی .

جمع آمد صدهزاران ژاژخا
حلقه کرده پشت پا بر پشت پا.

مولوی .

تأمل کنان در خطا و صواب
به از ژاژخایان حاضرجواب .

سعدی (بوستان ).

روشن درون و تفته دل و گرم و ژاژخای
آتش نهاد و خاکی و معمور دودمان .

خواجو (در وصف حمام ).