چنگل باز
لغت‌نامه دهخدا
چنگل باز. [ چ َ گ َ ل ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) پنجه ٔباز. مخلب . (منتهی الارب ) :
نی نی که همچو چنگل باز است زلف او
من پر ز بیم او چو کبوتر همی زنم .
که مرغ در قفس ایمن بود ز چنگل باز.
کبوتر بچه چون آید به پرواز
ز چنگ شه فتد در چنگل باز.
جهض ؛ رهانیدن صید را از چنگل باز و صیاد. (منتهی الارب ).
نی نی که همچو چنگل باز است زلف او
من پر ز بیم او چو کبوتر همی زنم .
که مرغ در قفس ایمن بود ز چنگل باز.
کبوتر بچه چون آید به پرواز
ز چنگ شه فتد در چنگل باز.
جهض ؛ رهانیدن صید را از چنگل باز و صیاد. (منتهی الارب ).