چشمه ٔ میم

چشمه ٔ میم . [ چ َ / چ ِ م َ/ م ِ ی ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کنایه از حلقه ٔ میم است . (آنندراج ). سوراخ سر میم مکتوب :
صنمی با زنخی تازه تر از برگ سمن
صنمی با دهنی تنگ تر از چشمه ٔ میم .

فرخی .

محبت تو جگرتشنگان بادیه را
کند زلال خضر در گلو ز چشمه ٔ میم .

سنائی (از آنندراج ).

ماه دو هفته ندارد چو یکی چشمه ٔ میم
دهن تنگ و در او چشمه ٔ خضر و الیاس .

سوزنی .

کنون ز هست-ی من جز دو حرف بیش نماند
دلی چو چشمه ٔ میم وتنی چو حلقه ٔ نون .

؟

|| کنایه از سوراخ کوچک . (از یادداشت مؤلف ).