چشمه ٔ آتشفشان
لغتنامه دهخدا
چشمه ٔ آتشفشان . [ چ َ / چ ِ م َ / م ِ ی ِ ت َ ف َ / ف ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) کنایه از آفتاب عالمتاب است . (برهان ). کنایه از آفتاب باشد. (انجمن آرا). مرادف چشمه ٔ خاوری و چشمه ٔ گرم . (از انجمن آرا). کنایه از آفتاب . (آنندراج ). مرادف چشمه ٔ گرم و چشمه ٔ روشن و چشمه ٔ خاوری و چشمه ٔ سیماب و چشمه ٔ سیماب ریز. (آنندراج ). کنایه از چشمه ٔ خور و چشمه ٔ خورشید. چشمه ٔ آتش :
وقت سرد است آتش افزون کن کز ابر
چشمه ٔ آتش فشان پوشیده اند.
رجوع به چشمه ٔ آتش شود.
وقت سرد است آتش افزون کن کز ابر
چشمه ٔ آتش فشان پوشیده اند.
رجوع به چشمه ٔ آتش شود.