چاه بیژن
لغتنامه دهخدا
چاه بیژن . [ هَِ ژَ ] (اِخ ) نام چاهی که افراسیاب بیژن را در آن بند کرده بود. (آنندراج ). چاهی در توران که افراسیاب بیژن پهلوان ایرانی را در آن حبس کرده بود و رستم او را نجات داد. (فرهنگ نظام ) :
ز ظلمت گشته پنهان خانه ٔ خاک
چو چاه بیژن و زندان ضحاک .
تا لب نانی بدست آرم چه خونهامیخورم
دست کوته را تنور رزق چاه بیژن است .
رجوع به چاه بوقیر و چاه بیجن شود.
ز ظلمت گشته پنهان خانه ٔ خاک
چو چاه بیژن و زندان ضحاک .
تا لب نانی بدست آرم چه خونهامیخورم
دست کوته را تنور رزق چاه بیژن است .
رجوع به چاه بوقیر و چاه بیجن شود.