چاشتگاهان

لغت‌نامه دهخدا

چاشتگاهان . (اِ مرکب ) هنگام چاشت . وقت چاشت .زمان چاشت . چاشتگاه . چاشتگاهی . چاشتگه :
بامدادان برچکک ، چون چاشتگاهان بر شخج
نیمروزان بر لبینا، شامگاهان بر دنه .

منوچهری .

و رجوع به چاشتگاه و چاشتگاهی شود.