چارطاق افکن
لغتنامه دهخدا
چارطاق افکن . [ اَ ک َ ] (نف مرکب ) کنایه از فراش باشد. (آنندراج ) :
فلک بر زمین چارطاق افکنش
زمین بر فلک چارنوبت زنش .
|| فراش و بستر . (ناظم الاطباء).
فلک بر زمین چارطاق افکنش
زمین بر فلک چارنوبت زنش .
|| فراش و بستر . (ناظم الاطباء).