پیکارپرستان
لغتنامه دهخدا
پیکارپرستان . [ پ َ / پ ِ پ َ رَ ] (اِ مرکب ) ج ِ پیکارپرست ، جنگجویان . (انجمن آرا). کنایه از مردمان جنگجو. (آنندراج ) (برهان ) :
از فتنه درین سوی فلک جای نبینند
پیکارپرستان نه عمل را نه امان را.
رجوع به پیکار پرست شود.
از فتنه درین سوی فلک جای نبینند
پیکارپرستان نه عمل را نه امان را.
رجوع به پیکار پرست شود.