پیشکاری
لغت‌نامه دهخدا
پیشکاری . (حامص مرکب ) عمل پیشکار. چاکری . فرمانبری . مقابل پیشگاهی :
بدانش مر این پیشکار تنت را
رها کن ازین پیشکاری و خواری .
ز جهل تو اکنون همی جان دانا
کند پیشکار ترا پیشکاری .
به پیشکاری مهرش همه تنم کمرست
بسان بند دواتی که پیش دیده ٔ اوست .
|| منصب و شغل پیشکار. نائبی . مباشری . || مقام پیشکار یعنی ریاست دارائی شهرهای درجه ٔ اول یا مرکز استان های کشور. || عمل مقدماتی تنقیه و لاروبی قنات . || در اصطلاح کفشدوزان ، کشیدن رویه و دوختن رویه کفشی را. (از فرهنگ نظام ).
بدانش مر این پیشکار تنت را
رها کن ازین پیشکاری و خواری .
ز جهل تو اکنون همی جان دانا
کند پیشکار ترا پیشکاری .
به پیشکاری مهرش همه تنم کمرست
بسان بند دواتی که پیش دیده ٔ اوست .
|| منصب و شغل پیشکار. نائبی . مباشری . || مقام پیشکار یعنی ریاست دارائی شهرهای درجه ٔ اول یا مرکز استان های کشور. || عمل مقدماتی تنقیه و لاروبی قنات . || در اصطلاح کفشدوزان ، کشیدن رویه و دوختن رویه کفشی را. (از فرهنگ نظام ).