پیرهن دریدن
لغت‌نامه دهخدا
پیرهن دریدن . [ رَ / پیرْ هََ دَ دَ ] (مص مرکب ) پیرهن قبا کردن . پاره کردن جامه . چاک کردن قمیص :
پیرهنی گر بدرد زاشتیاق
دامن عفوش بگنه برمپوش .
چکنم دست ندارم بگریبان اجل
تا بتن در ز غمت پیرهن جان بدرم .
پیرهن می بدرم دمبدم از غایت شوق
که وجودم همه او گشت و من این پیرهنم .
دست بیچاره چون بجان نرسد
چاره جز پیرهن دریدن نیست .
- پیرهن به نیکی دریدن ؛ چندگاهی چون نیکان زیستن . یک چندگاهی نیکوئی ورزیدن :
چو خواهی صد قبا در شادکامی
بدر یک پیرهن در نیکنامی .
چون به نیکی درید پیرهنی
شد مسخر چو مصرش انجمنی .
پیرهنی گر بدرد زاشتیاق
دامن عفوش بگنه برمپوش .
چکنم دست ندارم بگریبان اجل
تا بتن در ز غمت پیرهن جان بدرم .
پیرهن می بدرم دمبدم از غایت شوق
که وجودم همه او گشت و من این پیرهنم .
دست بیچاره چون بجان نرسد
چاره جز پیرهن دریدن نیست .
- پیرهن به نیکی دریدن ؛ چندگاهی چون نیکان زیستن . یک چندگاهی نیکوئی ورزیدن :
چو خواهی صد قبا در شادکامی
بدر یک پیرهن در نیکنامی .
چون به نیکی درید پیرهنی
شد مسخر چو مصرش انجمنی .