پیرایه سنج
لغت‌نامه دهخدا
پیرایه سنج . [ را ی َ / ی ِ س َ ] (نف مرکب ) که پیرایه سنجد. که زیور و زیب سنجد :
بآیین آن مهد پیرایه سنج
فرستاد چندین شتر بار گنج .
جهاندار کان دید بگشاد گنج
بخروارها گشت پیرایه سنج .
جوانمردی باغ پیرایه سنج
شود مفلس از کیمیایی گنج .
بآیین آن مهد پیرایه سنج
فرستاد چندین شتر بار گنج .
جهاندار کان دید بگشاد گنج
بخروارها گشت پیرایه سنج .
جوانمردی باغ پیرایه سنج
شود مفلس از کیمیایی گنج .