پلنگینه پوش
لغت‌نامه دهخدا
پلنگینه پوش . [ پ َ ل َ ن َ / ن ِ ] (نف مرکب ) آنکه لباس از پوست پلنگ دارد. ملبس به پلنگینه . پلنگی پوش :
بگفتندکای مرد با زور و هوش [ به رستم ]
برین گونه پیلی پلنگینه پوش
پدر نام تو چون بزادی چه کرد
کمندافکنی یا سپهر نبرد؟
یکایک بیامد خجسته سروش
بسان پری پلنگینه پوش .
سرند از کران دید دیوی بجوش
بزیر اژدهائی پلنگینه پوش .
پلنگینه پوشان زاول بکین
پسش برگشادند ناگه کمین .
بگفتندکای مرد با زور و هوش [ به رستم ]
برین گونه پیلی پلنگینه پوش
پدر نام تو چون بزادی چه کرد
کمندافکنی یا سپهر نبرد؟
یکایک بیامد خجسته سروش
بسان پری پلنگینه پوش .
سرند از کران دید دیوی بجوش
بزیر اژدهائی پلنگینه پوش .
پلنگینه پوشان زاول بکین
پسش برگشادند ناگه کمین .