پریشان حالی
لغتنامه دهخدا
پریشان حالی . [ پ َ ] (حامص مرکب ) اضطراب . بدحالی . بدبختی . تنگدستی . تبه روزگاری :
دوست آن باشد که گیرد دست دوست
در پریشان حالی و درماندگی .
|| ملالت . دلتنگی .
دوست آن باشد که گیرد دست دوست
در پریشان حالی و درماندگی .
|| ملالت . دلتنگی .