پرده دری
لغت‌نامه دهخدا
پرده دری . [ پ َ دَ / دِ دَ ] (حامص مرکب ) هتک . هتک ستر. تهتک . هتاکی . تندید.اذاعه ٔ سِر. مقابل پرده داری ، پرده پوشی :
هزار بار بگفتم که راز عشق ترا
نهان کنم نکنم بی دلی و پرده دری .
تنها نه ز راز دل من پرده برافتاد
تا بود فلک شیوه ٔ او پرده دری بود.
هزار بار بگفتم که راز عشق ترا
نهان کنم نکنم بی دلی و پرده دری .
تنها نه ز راز دل من پرده برافتاد
تا بود فلک شیوه ٔ او پرده دری بود.