پاتهیلغتنامه دهخداپاتهی . [ ت ُ ] (ص مرکب ) برهنه پای . تهی پای : و مستحب آن است که در مکه پاتهی رود. (تفسیر ابوالفتوح رازی ).پاتهی گشتن به است از کفش تنگ رنج غربت به که اندر خانه جنگ .مولوی .