واکرده
لغت‌نامه دهخدا
واکرده . [ ک َ دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) بازکرده . (آنندراج ). گشوده . گشاده :
هم بر ورق گذشته گیرش
واکرده و درنوشته گیرش .
صائب بجز از جبهه ٔ واکرده ٔ تقدیر
مانع نشود هیچ سپر تیر قضا را.
|| دست خورده . مقابل سربسته . جعبه یا بسته ای که در آن را گشوده باشند.
هم بر ورق گذشته گیرش
واکرده و درنوشته گیرش .
صائب بجز از جبهه ٔ واکرده ٔ تقدیر
مانع نشود هیچ سپر تیر قضا را.
|| دست خورده . مقابل سربسته . جعبه یا بسته ای که در آن را گشوده باشند.