واشامه
لغت‌نامه دهخدا
واشامه . [ م َ / م ِ ] (اِ) باشامه . روپاک . سرانداز. مقنعه . واشام . معجر :
از آن پس داد وی رانامه ٔ ویس
همان پیراهن و واشامه ٔ ویس .
ز زلفینت مرا ده یادگاری
ز واشامه مرا ده غم گساری .
دریده ماه پیکر جامه در بر
فکنده لاله گون واشامه از سر.
رجوع به واشام و باشامه شود.
از آن پس داد وی رانامه ٔ ویس
همان پیراهن و واشامه ٔ ویس .
ز زلفینت مرا ده یادگاری
ز واشامه مرا ده غم گساری .
دریده ماه پیکر جامه در بر
فکنده لاله گون واشامه از سر.
رجوع به واشام و باشامه شود.