هی هی
لغت‌نامه دهخدا
هی هی . [ هََ هََ / هَِ هَِ ] (صوت ) عجب عجب . سخت عجیب . چه شگفت :
قصد لب تو کردم زلف تو گفت هی هی
از هجر غافلی تو کت از جهان برآرد.
گفت هی هی گفت تن زن ای دژم
تا در این ویرانه خود فارغ کنم .
چو گل نقاب برافکند و مرغ زد هوهو
منه ز دست پیاله چه میکنی هی هی .
|| علامت تحقیر و استخفاف . (یادداشت مؤلف ): هی هی جبلی قم قم .
قصد لب تو کردم زلف تو گفت هی هی
از هجر غافلی تو کت از جهان برآرد.
گفت هی هی گفت تن زن ای دژم
تا در این ویرانه خود فارغ کنم .
چو گل نقاب برافکند و مرغ زد هوهو
منه ز دست پیاله چه میکنی هی هی .
|| علامت تحقیر و استخفاف . (یادداشت مؤلف ): هی هی جبلی قم قم .